STARLINKI ATAKUJĄ ZDJĘCIA
STARLINKI ATAKUJĄ (ZDJĘCIA)
http://www.astrojawil.pl/starlink_m44.gif
Naświetlam sobie spokojnie zdjęcia z gromadą M44 PRAESEPE, a tu eskadra starlinków zaatakowała mój kadr. Każde zdjęcie naświetlane było minutę i ten atak trwał 6 minut! A na razie dopiero drobna cząstka starlinków znalazła się na orbicie…
Gromada otwarta Praesepe M44 w Raku
GROMADA OTWARTA M44 PRAESEPE (ŻŁÓBEK) W RAKU
Gromada otwarta M44, NGC 2632 (Cr 189) PRAESEPE znajduje się w gwiazdozbiorze Raka. Jest to jedna z najbliższych nam gromad otwartych, zawierająca większą populację gwiazd niż inne pobliskie jasne gromady otwarte. Pod ciemnym niebem Gromada PRAESEPE wygląda gołym okiem jak mały mglisty przedmiot; jak wiadomo od czasów starożytnych. Klasyczny astronom Ptolemeusz opisał ją jako „mgławą masę w piersi raka” i był to jeden z pierwszych obiektów, które Galileusz badał za pomocą swojego teleskopu.
Wiek i prawidłowy ruch pokrywają się z ruchami gromady Hiady, co sugeruje, że mogą one mieć podobne pochodzenie. Obie gromady zawierają również czerwone olbrzymy i białe karły, które reprezentują późniejsze etapy ewolucji gwiazd, wraz z wieloma gwiazdami głównej sekwencji.
Odległość do M44 jest często podawana jako od 520 do 610 lat świetlnych). Średnica jasnego wewnętrznego rdzenia gromady wynosi około 23 lata świetlne). [Wikipedia]
Podczas naświetlania tego zdjęcia przypomniała mi się moja pierwsza obserwacja tej gromady w marcu pod koniec lat 60-tych XX w. Jako młody chłopak już interesowałem się gwiazdami i uczyłem się rozpoznawać konstelacje. Byłem wtedy na prywatnych feriach zimowych w Zakopanem i mieszkałem jak zwykle wtedy na Antałówce. Dodam, że w tamtych czasach nie było w szkołach żadnych ferii zimowych, aby tam pojechać poszedłem z mamą do lekarza, aby mi wystawił zwolnienie zdrowotne z zajęć ze wskazaniem na wyjazd w góry. Co ciekawe przed wypisaniem mi tego dokumentu pani doktor patrząc na mnie spytała mamę czy ja już jestem po tym zdrowotnym wyjeździe, bo za młodu miałem zawsze gładką śniadą cerę J Wracając do tematu tam w Zakopanem w mroźną bezksiężycową noc było widać niesamowicie czarne niebo usiane mrowiem iskrzących się gwiazd. Oświetlenia ulic na Antałówce wtedy prawie nie było, ze dwie były kilkaset metrów ode mnie, a ich światło było takie słabe, że ledwo coś było widać pod tą lampą. I w takich okolicznościach po akomodacji oka do niemal zupełnych ciemności pod Kastorem i Polluksem i nieco w lewo zobaczyłem wyraźną jasną plamę na niebie. Pomyślałem, że to może jakaś nowa kometa pojawiła się na niebie, bo obiekt wyraźnie nie był punktowy. Później sprawdziłem w atlasie nieba, ze była to właśnie gromada otwarta PRAESEPE zwana także Żłóbek.
Na tym zdjęciu zrobionym 25 marca wieczorem znalazły się w tej gromadzie także dwie planetoidy, które akurat są bardzo blisko siebie na niebie. (37) Fides o jasności 11,1 mag oraz (120) Lachesis o jasności 12,6 mag.
Pożegnanie Oriona i galaktyki w Lwie
W poniedziałek w nocy kolejna pogodna noc. Księżyc w nowiu nie przeszkadza, jedynie światło miejskie i okoliczne rozświetlone domy pogarszały zdjęcia. Mimo tego zrobiłem pożegnalną fotkę Oriona i grupę kilku galaktyk w Lwie.
NGC 2237 Rozeta w niedzielny wieczór
Znana mgławica NGC 2237 Rozeta w Jednorożcu była jeszcze widoczna wieczorem z balkonu w Piotrkowie. Niebo zimowe szybko ustępuje i zaczyna chować się za horyzont. W niedzielny wieczór wykonałem jej pożegnalne w tym sezonie zdjęcie.
Pogodna noc po kolimacji TS 71 SDQ – 21 marca 2020
Po skolimowaniu TS 71SDQ wreszcie mam ładne gwiazdki na zdjęciach.
NGC 2360 Gromada Karoliny
NGC 2360 jest to gromada otwarta znajdująca się w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa. Odkryła ją Caroline Herschel 26 lutego 1783 roku. Jest położona w odległości ok. 6,2 tys. lat świetlnych od Słońca.
14 marca 2020 w sobotę wieczorem wycelowałem losowo z balkonu z FASTRALA (z kasowaczem luzów) w ramach testów gdzieś z lewej strony Syriusza. Trafiła mi się gromada otwarta gwiazd, o której właśnie poczytałem w sieci, że odkryła ją Caroline Hershel. Rozpocząłem zatem losowe poznawanie nieba. 
U Geminorum
U GEMINORUM GWIAZDA ZMIENNA WYBUCHOWA
U Geminorum odkrył John Russell Hind w 1855 roku, który początkowo uważał, że jest to gwiazda nowa jednak szybko zgasła poniżej limitu wielkości jego teleskopu. Jej prawdziwa natura została ujawniona trzy miesiące później, kiedy została ponownie zaobserwowana w wybuchu przez Pogsona. Od tego czasu gwiazda jest monitorowana przez amatorskich i profesjonalnych astronomów, chociaż jej położenie w pobliżu zodiaku oznacza, że niektóre wybuchy są niewątpliwie pominięte z powodu przerwy sezonowej.
U Geminorum jest archetypowym przykładem karłowatej nowej. Układ podwójny gwiazd składa się z białego karła, krążącego blisko czerwonego karła. Co kilka miesięcy następuje wybuch, który znacznie zwiększa jego jasność. Klasa gwiazd zmiennych karłowatych jest często określana jako zmienne U Geminorum po tej gwieździe.
Podwójna U Geminorum ma bardzo krótki okres orbitalny 4 godziny i 11 minut; sama orbita sprawia, że system jest zmienny, gdy elementy przechodzą i zaćmią się nawzajem przy każdym obrocie. Zwykle łączna jasność pozorna waha się między 14,0 a 15,1, a podczas wybuchu gwiazda może jednak rozjaśnić się stukrotnie, powyżej 9 jasności. Chociaż średni odstęp między wybuchami wynosi 102 dni, okres ten jest w rzeczywistości bardzo nieregularny, wahając się od zaledwie 62 dni do tak długich jak 257. Podobnie jak w przypadku nowych karłów, wybuchy są teoretycznymi wynikami okresowych napływów materii z dysku akrecyjnego białego karła, spowodowany niestabilnością samego dysku. (Wikipedia)
W sobotę 14 marca sfotografowałem okolice gwiazdy U Geminorum z miasta. Dzięki świetnej przejrzystości nieba i dobremu prowadzeniu udało mi się na zdjęciach obiektywem 200mm osiągnąć zasięg 15,5 mag, dzięki czemu na zdjęciu widać U Geminorum podczas minimum o jasności, którą oszacowałem na 14,2 mag. Teraz czekam na jej wybuch. Kiedy on będzie? Jak widać z danych obserwacyjnych AAVSO może to już nastąpić w każdej chwili. Ostatni wybuch miał miejsce pod koniec października 2019, co daje nam już ponad 120 dni, a jest to już więcej niż średni okres pomiędzy wybuchami. Dlatego należy obecnie systematycznie obserwować tę gwiazdę. Jest szansa, że doczekamy wybuchu, zanim Słońce zbliży się do Bliźniąt i uniemożliwi jej obserwację. Taka podwyższona jasność jak widać na załączonym wykresie obserwacji trwa tylko kilka dni, dlatego warto ją regularnie wypatrywać każdej pogodnej nocy. Niestety nie jest ona łatwa do odnalezienia – szczególnie w minimum, ale mam nadzieję, że załączone mapki pomogą w lokalizacji tej gwiazdy. Korzystając z funkcji Roczna Widoczność Obiektu mojego programu AstroJaWil widać terminy kiedy możemy obserwować tę gwiazdę gdy jest ona 30 stopni ponad horyzontem z Słońce jest głęboko ponad 18 stopni pod horyzontem.
R Leo – gwiazda zmienna długookresowa „miryda”
Z powodu epidemii koronawirusa lepiej ograniczać swoje wyjścia z domu. W moim przypadku pozostaje mi tylko stanowisko obserwacyjne na balkonie.
W ostatnią noc w czwartek wieczorem sprawdziłem jaką ma aktualnie jasność gwiazda zmienna długookresowa R Leonis. Jasność tej gwiazdy zbliża się teraz do swojego minimum, które osiągnie w ciągu miesiąca.
MGŁAWICA PŁOMIEŃ I KOŃSKI ŁEB
KOBIETA – wystawa grafiki Michala Szmigiela
W Piotrkowie Trybunalskim w Mediatece można do końca marca 2020 obejrzeć prace utalentowanego grafika Michała Szmigiela. Wystawa jego grafik pod tytułem „KOBIETY” jest już drugą o tej tematyce, którą widziałem. Zdjęcia z pierwszej wystawy z 2015 roku umieściłem tutaj: „KOBIETY – Michał Szmigiel 2015„.
Poniżej zdjęcia które wykonałem 7 marca 2020 w Mediatece.
